Financiële striptease: wat ziet de fiscus?

“Transparantie. Transparantie. Transparantie.” Het is de mantra in een tijd waarin de strijd tegen schadelijke belastingcompetitie alsmaar belangrijker wordt. Het is op het altaar van de transparantie dat het bankgeheim werd geofferd.

Zowel de EU als de OESO liggen immers aan de basis van automatische uitwisseling van financiële info met het oog op een betere en rechtvaardigere belastinginning. Ondertussen weet de Belgische fiscus meer over buitenlandse rekeningen en beleggingsverzekeringen dan over de nationale.

Internationale uitwisseling

Sinds 1 januari 2016 worden in meer dan 60 landen Common Reporting Standards (CRS) toegepast. Dit betekent niet alleen een standaard identificatie bij opening van een nieuwe financiële rekening of beleggingsverzekering maar ook de introductie van een gemeenschappelijke standaard voor automatische uitwisseling van financiële informatie via een uniform IT-systeem. Vanaf 1 januari 2017 volgen nog een heleboel landen.

Onder meer banken zullen, in de rechtsgebieden die CRS toepassen, automatisch informatie doorgeven aan de fiscus van het gebied waar ze zijn gevestigd inzake financiële rekeningen gehouden door:

• een inwoner van een ander meewerkend rechtsgebied, i.e. natuurlijke of rechtspersonen;
• rechtspersonen die beschouwd worden als een passive non-financial entity en waarvan de uiteindelijke begunstigde, gevestigd in een meewerkend gebied, een participatie heeft van 25% of meer;
• entiteiten zoals trusts en stichtingen met een uiteindelijke begunstigde die inwoner is van een meewerkend rechtsgebied.

Het betreft info over zowel financiële rekeningen, zoals cash- of effectenrekeningen of aandelenbelangen in een deelnemingsregister van een beleggingsentiteit of financiële instelling, als over beleggingsverzekeringen, zoals tak 21, 23 of 26.

Weet dat niet alleen de inkomsten of opbrengsten worden doorgegeven maar ook de identiteit van de rekeninghouder, het rekeningnummer, het saldo op de rekening of de afkoopwaarde van de verzekering. Een hele boterham dus.

De lokale fiscus zal deze info doorspelen aan de fiscus van de woonplaats van de titularis van de rekening of beleggingsverzekering.

Nationale informatie via Centraal Aanspreekpunt

Het Central Aanspreekpunt (CAP) is een database voor de Belgische financiële sector en is een functioneel afzonderlijk entiteit bij de Nationale Bank van België. Het CAP wordt verplicht gevoed met informatie gegeven door de Belgische financiële instellingen en door Belgische belastingplichtigen over hun buitenlandse rekeningen.

Via het CAP kan de fiscale administratie bepaalde financiële info opvragen zoals rekeningnummers, namen van titularissen, het bestaan van contracten van vermogensbeheer of nummers en gegevens van buitenlandse rekeningen.

Bepaalde informatie kan niet bij het CAP worden opgevraagd, denk hierbij aan het saldo van de bankrekeningen, het detail van de bewegingen op bankrekeningen, uittreksels van de betreffende rekeningen of de inhoud van contracten.

Niet elke belastingambtenaar kan echter het CAP raadplegen, enkel bepaalde functieniveaus hebben toegang. Zo is dit bijvoorbeeld toegestaan  aan de directeur van de dienst die het fiscaal onderzoek verricht. Bovendien moet er eerst een vraag om inlichtingen aan de belastingplichtige zijn gesteld en dit op grond van een aanduiding van belastingontduiking of bij ernstige tekenen en indiciën.

De belastingplichtige moet niet geïnformeerd worden over de het feit dat de fiscus het CAP contacteert. Gezien het gevoelig karakter van de informatie gebeurt alle communicatie over de bij het CAP bijgehouden gegevens via een beveiligde elektronisch systeem.

Iedere belastingplichtige of zijn gevolmachtigde kan schriftelijk aan het CAP vragen welke informatie over hem of haar bestaat. Het is gratis dus wat houdt u tegen?

Volg aternio op LinkedIn voor meer finance, tax & legal nieuws.